Konular
Osmanlı döneminde kullanılan kadın isimlerinin bir kısmı öz Türkçe diğer kısmı ise Arapçadır. Çoğunlukla 16. yüzyılın ilk dönemlerinden itibaren dilimize Farsçadan geçen pek çok kelime, kız çocuklarına isim olarak verilmiştir ve bu isimlerden bazıları hala günümüzde kullanılıyor. Osmanlı kadın isimleri ve anlamları nelerdir? Yazımızın devamını okuyarak öğrenebilirsiniz.
Osmanlı Döneminde Kullanılan Kadın İsimleri
-A-
Abide: Değerli eser, anıt.
Afitap: Çok güzel kadın, güneş.
-B-
Bahşende: Bağışlayan, ihsan eden, affeden kimse.
Begüm: Saygıdeğer kadın, hanımefendi.
Bükre: Sabah vakti, erken.
Biyçe: Beykızı.
-C-
Ceda: Bol yağmur, rahmet, hediye.
Cilvesaz: Cilve yapan cilveli.
-Ç-
Çolpan: Gözleri uzağı iyi gören, ileri görüşlü kimse.
-D-
Dildar: Gönlü baskı altında tutulan sevgili.
Dilşah: Gönül şahı, sevgili.
Dilşikâr: Gönül avlayan.
-E-
Enda: Yüksek, âlâ, yüce.
Esil: Şerefli, şanlı, itibarlı haysiyetli kimse. Parlak, uzun ve dolgun yüz.
Esma: Allah’ın güzel isimlerinden bir tanesi.
-F-
Ferah: Aydınlık ve iç açıcı.
-G-
Gözde: Beğenilen, sevilen takdir ve tercih edilen.
Gülsemin: Çok değerli, kıymetli, pahalı.
Güşta: Firdevs, cennet.
-H-
Hümaşah: Başına konduğu kişiye talih getiren devlet kuşu, saadet, mutluluk.
Hürrem: Sevinçli, neşeli ve şen şakrak kimse.
-I-
Itır: Güzel koku.
-İ-
İncilay: Parlama ve ışıldama.
-J-
Jeyan: Kızan, kükreyen kimse.
-K-
Kösem: Cildi temiz ve pürüzsüz, sürüler önünde rehberlik eden kimse.
-L-
Letafet: Latiflik, hoşluk ve güzellik.
-M-
Mağres: Fidan bahçesi, fidanlık.
Mahidevran: Devrinin güzeli, zamanının güzeli.
Mahpeyker: Ay yüzlü, güzel kadın.
Mehpare: Ay parçası.
Menal: Yetiştirme, nail olma, kavuşma.
Mihrimah: Güneş ile ay.
-N-
Nigâr: Elle çizilmiş gibi güzel ve kusursuz olan sevgili.
Nurbanu: Işık saçan, aydınlık yüzlü, nur yüzlü kadın.
-O-
Oflaz: Çok güzel, güüzel olduğu için sevilen kimse.
Oylum: derinlik, kıvrım, bukle.
-Ö-
Özay: Özü ay gibi parlak olan kimse.
-P-
Pervin: Ülker yıldız takımı.
-R-
Rana: Güzel, göze hoş görünen.
Rengin: Hoş, latif ve güzel kimse.
-S-
Sezen: Sezgisi güçlü olan kimse.
Suri: Hakiki, ciddi ve samimi olmayan, zâhir.
-Ş-
Şahika: Yüksek, yüce, dağın zirvesi.
Şenay: mutlu geçen ay.
-T-
Tijen: Ay gibi güzel kimse.
-U-
Ulviye: Yüce, yüksek, gökle ilgili olan.
-Ü-
Ümran: Mutluluk, bolluk ve bereket.
-V-
Vildan: Yeni doğmuş çocuk.
Vuslat: Sevgiliye kavuşma, ulaşma.
-Y-
Yakut: Parlak, kırmızı, değerli taş.
Yaren: Dost, arkadaş.
-Z-
Zühre: Çoban Yıldızı ve Venüs.
Zülfa: Yaklaşma, yakınlık.
